ผู้ขนส่งทำลายของอันตรายกลางทะเล ผู้ส่งออกจะเรียกค่าสินไหมทดแทนได้หรือไม่ ?

คำว่า “ของอันตราย” หรือ “วัตถุอันตราย” กรมโรงงานอุตสาหกรรมได้จำแนกแบ่งไว้เป็น 9 ประเภท ประกอบด้วย (http://reg3.diw.go.th/)
(1) วัตถุระเบิด
(2) ก๊าซ
(3) ของเหลวไวไฟ
(4) ของแข็งไวไฟ วัตถุที่ทำให้เกิดการลุกไหม้ได้เอง และวัตถุที่ถูกน้ำแล้วให้ก๊าซไวไฟ
(5) สารออกซิไดส์ และสารอินทรีย์เปอร์ออกไซด์
(6) วัตถุมีพิษ และวัตถุติดเชื้อ
(7) วัตถุกัมมันตรังสี
(8) วัตถุกัดกร่อน
(9) วัตถุอันตรายอื่น ๆ
การเคลื่อนย้ายของอันตรายภายในประเทศ เจ้าของของหรือเจ้าของสินค้าต้องติดฉลากที่แสดงวัตถุอันตราย ต้องปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยทั้งการรับ การขนถ่าย และการเคลื่อนย้ายตามที่กรมโรงงานอุตสาหกรรมกำหนดอยู่แล้ว
ในเบื้องต้น การส่งออกที่ต้องผ่านการเคลื่อนย้ายภายในประเทศก่อนย่อมต้องติดฉลากให้ชัดเจนขณะเคลื่อนย้าย
ในกรณีที่ผู้ส่งออกไม่ติดฉลากให้ชัดเจน ไม่แจ้งข้อควรระวัง และวิธีป้องกันอันตรายให้แก่ผู้ขนส่งทางทะเลทราบ หากพบความเป็นอันตรายภายหลัง ผู้ขนส่งย่อมสามารถขนของนั้นขึ้นจากเรือ ทำลาย หรือทำให้หมดฤทธิ์ตามความจำเป็นโดยไม่ต้องชดใช้ค่าสินไหมทดแทน (พรบ. การรับขนของทางทะเล พ.ศ. 2534 มาตรา 33)
ในทางตรงกันข้าม กฎหมายยังกำหนดให้ผู้ส่งออกยังต้องรับผิดชอบในความเสียหาย และค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นจากความเป็นอันตรายนั้นอีกด้วย
ดังนั้น การที่ผู้ส่งออกไม่ระบุและไม่แจ้งถึงความอันตรายของสินค้าที่ส่งออก หากสินค้าถูกผู้ขนส่งทำลายกลางทะเล ผู้ส่งออกจึงไม่สามารถเรียกค่าสินไหมทดแทนได้
ผู้ส่งออกจึงควรแจ้งถึงความเป็นอันตราย ข้อควรระวัง และวิธีป้องกันอันตรายที่อาจเกิดในระหว่างการขนส่งให้ผู้ขนส่งทางทะเลทราบทุกครั้ง

ส่วนในกรณีที่ผู้ส่งออกติดฉลาก แจ้งให้ทราบถึงความเป็นอันตราย และวิธีการป้องกันแล้ว แต่ของก็ยังถูกทำลายระหว่างขนส่งกลางทะเล
การปฏิบัติอย่างถูกต้องเช่นนี้แล้ว ผู้ส่งออกก็น่าเรียกค่าสินไหมจากผู้ขนส่งได้หรือไม่ ?
ผู้ขนส่ง หรือผู้ขนส่งอื่นหมายถึง Shipping Line, Shipping Agent, Freight Forwarder, หรือ Logistics Service Provider หรือบุคคลใดที่รับค่าระวางขนส่ง (Freight) และออกใบตราส่งสินค้า (B/L) ให้ผู้ส่งออก (พรบ. การรับขนของทางทะเล พ.ศ. 2534 มาตรา 3)
การขนส่งสินค้าทางทะเลมีทั้งกฎหมายไทย และกฎหมายระหว่างประเทศ
กฎหมายไทยกำหนดว่า แม้ผู้ส่งออกจะแจ้งให้ทราบถึงความเป็นอันตรายไว้แล้ว หรือแม้ผู้ขนส่งจะทราบถึงความเป็นอันตรายนั้นแล้ว
แต่หากภายหลังของที่ขนส่งเกิดอันตรายขึ้นจริง ผู้ขนส่งก็สามารถขนของนั้นขึ้นจากเรือ ทำลาย หรือทำให้หมดฤทธิ์ และผู้ขนส่งก็ไม่ต้องชดใช้ค่าสินไหมทดแทนใด ๆ เว้นแต่ของนั้นสูญหาย เสียหาย หรือล่าช้าเนื่องจากผู้ขนส่งเอง (พรบ. การรับขนของทางทะเล พ.ศ. 2534 มาตรา 34 และ 39)
ดังนั้น แม้ผู้ส่งออกจะติดฉลาดว่าวัตถุอันตราย จะแจ้งข้อควรระวัง แจ้งวิธีป้องกันอันตรายต่อผู้ขนส่ง และปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยไว้อย่างดีแล้วแล้วก็ตาม แต่หากความอันตรายเกิดขึ้นภายหลังโดยมิใช่ความผิดของผู้ขนส่ง
กฎหมายก็ให้อำนาจผู้ขนส่งในการทำลายโดยไม่ต้องรับผิดชอบอยู่ดี.

ดร. สิทธิชัย ชวรางกูร
👉  Home and Health … https://www.inno-home.com
👉  Art and Design …… https://www.cose.life

อ่านบทความอื่นที่เขียนโดย ดร. สิทธิชัย ชวรางกูร ได้ที่ http://snp.co.th/e-journal/

Date Published : September 19, 2023