“ยอดรับบริจาคทะลุ 400 ล้านบาท และคาดว่าจะเพิ่มขึ้นอีกมากจนถึงวันที่ประกาศปิดรับ 30 กันยายน 2562”

ช่วงต้นเดือนกันยายน 2562 จังหวัดอุบลราชธานีและจังหวัดใกล้เคียงประสบปัญหาฝนตกหนัก เกิดอุทกภัย ประชาชนจำนวนมากต้องทิ้งบ้านเรือน ได้รับความเสียหาย
คุณบิณฑ์ บรรลือฤทธิ์ ทนไม่ได้ หลั่งน้ำตาในโลกโซเซียล ใช้เงินส่วนตัว 1 ล้านบาทช่วยไปก่อน และประกาศรับบริจาคจนได้เงินทะลุ 400 ล้านบาทสูงกว่าการรับบริจาคที่รัฐบาลรับเป็นเจ้าภาพเกือบเท่าตัวทั้งที่นายกรัฐมนตรีลงมารับโทรศัพท์ด้วยตนเอง
แม้แต่การรับบริจาคของสื่อหลายสำนักต่างก็รายงานตรงกันว่า หากนำตัวเลขของทุกสื่อที่รับบริจาคในช่วงเวลานั้นมารวมกันก็ยังต่ำกว่าคุุณบิณฑ์ บรรลือฤทธิ์
คำถามมากมายเกิดขึ้นในโลกโซเซียล ประเด็นที่น่าขบคิดว่า ทำไมรัฐบาลไม่ฉวยโอกาสนี้นำเงินของแผ่นดินมาช่วยเหลือชาวบ้านที่กำลังเดือดร้อน ???
เงินของแผ่นดินไม่ใช่เงินส่วนตัวของคนในรัฐบาลสักคนเดียว รัฐมนตรีส่วนใหญ่ก็มาจากการเลือกตั้ง นักการเมืองต้องการคะแนนนิยมและความชื่นชมทั้งนั้นไม่เว้นแม้แต่นายกรัฐมนตรีก็ต้องการไม่ต่างกัน
การนำเงินของแผ่นดินไปช่วยชาวบ้านได้ทั้งคะแนนนิยมและความชื่นชมจึงเป็นสิ่งที่ควรฉวยโอกาส แต่จากข้อมูลที่แชร์กันในโซเซียลออกมาในลักษณะต่อต้านประชดประชัน
“รัฐบาลช่วยเหลือช้าเกินไป”
เมื่อเปรียบเทียบกับการแจกเงินเพื่อการท่องเที่ยว 1,000 บาทในโครงการ “ชิมช้อปใช้” มันก็ยิ่งมองว่า รัฐบาลใช้เงินไม่เป็น ดีแต่เอาเงินไปกระตุ้นเศรษฐกิจโดยไม่สนใจชาวบ้าน คล้ายรัฐบาลไม่เห็นใจชาวบ้านยากจนในต่างจังหวัด
ทำไม และทำไม ???

หากพิจารณาข้อมูลข้างต้นก็พบคำที่น่าขบคิดคือ ‘เงินของแผ่นดิน’
เงินของแผ่นดิน ‘ไม่ใช่เงินส่วนตัวของคนในรัฐบาลสักคนเดียว’ เงินของแผ่นดินส่วนใหญ่มาจากเงินภาษีอากรที่ประชาชนทั่วประเทศจ่าย
การซื้อของในร้านสะดวกซื้อทั่วประเทศก็ต้องจ่ายภาษีมูลค่าเพิ่มร้อยละ 7 ของยอดซื้อ
การจะเบิกจ่ายเงินของแผ่นดินที่มีปีหนึ่งนับล้านล้านบาทจึงต้องมีกระบวนการ และส่วนใหญ่ต้องมีกฎหมายรองรับ เช่น การตั้งงบประมาณผ่านพระราชบัญญัติที่เป็นกฎหมาย เป็นต้น
ยิ่งไปกว่านั้น การใช้จ่ายเงินของแผ่นดินยังมีการตรวจสอบจาก สตง. (สำนักงานตรวจเงินแผ่นดิน) ปปช. (สำนักงานป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ) และหน่วยงานอื่น ๆ ที่ต้องตรวจสอบตามหน้าที่โดยกฎหมาย
หน่วยงานตรวจสอบที่น่าหนักใจที่สุดคือ ฝ่ายค้าน
ฝ่ายค้านตรวจสอบเมื่อไหร่ การโหมกระหน่ำข้อมูลเพื่อโจมตีรัฐบาลก็ยิ่งดังก้องในสื่อทุกสำนัก แม้ประชาชนที่ไม่อยากรู้ ไม่อยากสนใจ ก็ได้รับข่าวสารผ่านหู ผ่านตา ทุกวัน
การโหมกระหน่ำของฝ่ายค้านจึงใหญ่กว่าการกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ของห้างสรรพสินค้า
การเมืองมีมากว่า 2 ด้าน มีมากกว่า 2 มุมเสมอ ไม่ว่ารัฐบาลจะทำอะไรก็ตาม หากฝ่ายค้านที่มีเจตนาค้านทุกเรื่องโดยไม่สนใจความเดือดร้อนของประชาชน การหยิบยกข้อมูลด้านที่ 2 ขึ้นมาโจมตีก็จะเกิดขึ้น
ประชาชนกลุ่มที่ไม่ค่อยเข้าใจการเมืองมีมากกว่า 2 ด้านก็มักจะหลงเชื่อ ตกเป็นเครื่องมือ ช่วยไลค์ ช่วยแชร์ในโลกโซเซียลให้ข้อมูลด้านที่ 2 กระจายออกไป
นักการเมืองฝ่ายค้านส่วนใหญ่ก็เคยเป็นรัฐบาลมาก่อนย่อมรู้ดีว่า เงินของแผ่นดินไม่ใช่ใครจะหยิบฉวยออกมาใช้จ่ายง่าย ๆ แต่รู้ทั้งรู้ก็ไม่สร้างความเข้าใจ และเพราะรู้ทั้งรู้จึงมักปล่อยข้อมูลด้านที่ 2 ให้กระจายในโลกโซเซียล
นี่คือการเมืองเพียงเพื่อประโยชน์ส่วนตน
ในอดีตก็เคยมีรัฐบาลที่รู้ดีก็อยากเบิกจ่ายง่าย ๆ จึงนำเงินรายได้จากหวยบนดินแยกเก็บไว้ ไม่นำเข้าเป็นเงินแผ่นดินให้ยุ่งยาก
จากนั้นก็นำเงินรายได้ไปใช้จ่ายในโครงการช่วยเหลือตำรวจและส่งเสริมเด็กยากไร้ให้ได้โอกาสไปเรียนต่อยังต่างประเทศ
ความรวดเร็วในการใช้เงินทั้งที่เป็นเงินแผ่นดิน ประโยชน์ที่ได้รับก็เป็นที่ถูกใจประชาชนที่ไม่รู้ ไม่เข้าใจ
เงินของแผ่นดินไม่ใช่เงินส่วนตัวของนักการเมือง แต่คะแนนนิยมอย่างเป็นกรอบเป็นกำกลับตกเป็นของนักการเมือง
สุดท้าย โครงการหวยบนดินก็ถูกตรวจสอบ ถูกกล่าวว่าผิดกฎหมายและอยู่ระหว่างการดำเนินคดีความ
ปรากฏการณ์การรับบริจาคของคุณบิณฑ์ บรรลือฤทธิ์ในครั้งนี้ ทำให้มองเห็นว่าคนไทยในยามยากไม่ทิ้งกัน ไม่แบ่งสี ไม่แบ่งฝ่าย
ประชาชนกลุ่มที่เข้าใจดีว่า เงินของแผ่นดินเบิกจ่ายยาก อาจช่วยเหลือไม่ทันกาล ก็ยินดีบริจาคให้คุณบิณฑ์ด้วยความเต็มใจ ส่วนประชาชนกลุ่มที่ไม่เข้าใจ กลุ่มที่ได้ข้อมูลด้านที่ 2 หรือกลุ่มที่ชังรัฐบาลก็ยิ่งยินดีบริจาคให้คุณบิณฑ์
ทุกคนมุ่งเป้าหมายไปที่การช่วยเหลือจนเกิดเป็นปรากฏการณ์บิณฑ์ บรรลือฤทธิ์
ในความเป็นจริง ประชาชนมีจำนวนมากมหาศาล มีทั้งกลุ่มคนที่รู้และเข้าใจการเมืองดี มีทั้งกลุ่มคนที่ไม่รู้และไม่เข้าใจ หรือรู้แบบอวดรู้ก็มาก
นักการเมืองที่ดี นักการเมืองที่มีอุดมการณ์ที่ถูกต้องจึงควรสร้างความรู้ ความเข้าใจที่ถูกต้องกับประชาชน เพื่อให้ประชาชนเกิดการพัฒนาตนเองที่นำไปสู่การพัฒนาชุมชน และนำไปสู่การพัฒนาประเทศต่อไป
ดังนั้น การจะพัฒนาประเทศให้ก้าวไกลก็ต้องพัฒนาประชาชนให้มีความรู้ความเข้าใจในระบบการเมืองก่อน ความรู้ความเข้าใจจะทำให้ประชาชนเลือกนักการเมืองที่ดีต่อไป
ตรงกันข้าม หากนักการเมืองไม่ดีและเพียงต้องการคะแนนจากประชาชนกลุ่มที่ไม่รู้ ไม่เข้าใจก็ต้องพยายามรักษาความไม่รู้ไม่เข้าใจให้คงอยู่
จากนั้นสร้างความเกลียดชัง แบ่งพรรค แบ่งพวกให้ประชาชนเป็นฐานเสียงของตนเพื่อคะแนนที่ตนและพวกพ้อง และเพื่อให้ประชาชนเป็นฐานในการพัฒนาไปตามแนวทางที่นักการเมืองต้องการ
นี่อาจเป็นอีกด้านหนึ่งของการเมืองไทยในปัจจุบัน
การเมืองท่ามกลางความชื่นชมจากปรากฏการณ์ของคุณบิณฑ์ บรรลือฤทธิ์ ที่ทำให้เห็นว่าประชาชนไม่ได้อยากแบ่งฝ่าย แต่นักการเมืองทำให้เกิดการแบ่งฝ่ายก็ได้

ดร. สิทธิชัย ชวรางกูร