ห้างญี่ปุ่น “อิเซตัน” ห้างใหญ่ใจกลางราชประสงค์ ประกาศยุติกิจการในประเทศไทยหลังเปิดมานานกว่า 28 ปี

ท่ามกลางวิกฤติ Covid-19 ที่เกิดขึ้นตั้งแต่ช่วงต้นปี 2563 ที่ผ่านมาจนแพร่ระบาดทั่วโลก กลายเป็นโรคติดต่อร้ายแรงและเป็นภาวะฉุกเฉินโรคติดต่อระหว่างประเทศที่ส่งผลให้ร้านค้า ถนน สนามบิน ที่ชุมชน แหล่งท่องเที่ยวต้องร้างผู้คน สุดท้ายเศรษฐกิจของทุกประเทศถูกกระทบหนักแน่

สายการบินทุกสายต้องลดหรือยกเลิกเที่ยวบินส่งผลให้บุคลากรการบินว่างงาน

ธุรกิจทั่วโลกต่างได้รับผลกระทบ เกิดการเลิกจ้าง ธุรกิจท่องเที่ยว การผลิต การค้าระหว่างประเทศ การซื้อ การขาย และโลจิสติกส์ทั้งระบบถูกระทบหนัก แล้วอยู่ ๆ ห้างอิเซตันก็ประกาศยุติกิจการโดยจะเปิดถึงวันที่ 31 สิงหาคม 2563

ในข่าวไม่ได้บอกเหตุว่าเกี่ยวกับ Covid-19 หรือไม่ แต่คนว่างงานจะมากขึ้นน(ขึ้น) คนจนจะยิ่งจนลง ความเป็นอยู่จะยิ่งแย่ลง ส่วนคนรวยย่อมถูกกระทบบ้างไม่มากก็น้อยแม้จะไม่เดือดร้อนเท่าคนจนในภาวะภัยพิบัติทั่วโลกที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนในครั้งนี้

นี่อาจเป็นนรกบนดิน เป็นความทุกข์ยากที่เห็นได้ด้วยตาเปล่าอย่างชัดเจน

รัฐบาลในหลายประเทศทั่วโลกต่างเอาจริงเอาจัง ต่างประกาศมาตรฐานเข้ม ๆ การจัดการในเชิงรุก และการบริหารความเสี่ยงเพื่อป้องกันประเทศและประชาชนของตนให้ปลอดภัย

ข่าวการเมืองในต่างประเทศถูกลดบทบาทลง ข่าว Covid-19 ข่าวสังคม และข่าวเศรษฐกิจกลับขึ้นมาแซงหน้า รัฐบาลไม่ว่าเข้มแข็งหรืออ่อนแอต่างได้รับความร่วมมือจากทุกภาคส่วนเพื่อต่อต้านภัยพิบัติ

ยามนี้ สิ่งที่รัฐบาลทุกประเทศต้องการคือ “คำแนะนำที่ดี ความร่วมมือ และความสามัคคี” จากทุกภาคส่วนของประเทศให้ร่วมมือในทิศทางเดียวกัน

เหลียวมองประเทศไทย ท่ามกลางการต่อสู่กับภัยพิบัติ Covid-19

ข่าวต่าง ๆ ชี้ไปในทิศทางเดียวกันว่า รัฐบาลของไทยน่าจะอ่อนในเรื่องการบริหารจัดการเชิงรุกและการบริหารความเสี่ยงที่จำเป็นต้องมีท่ามกลางวิกฤติภัยพิบัติที่เกิดขึ้น ซึ่งอาจจริงหรือไม่ก็ได้

รัฐบาลไทยอาจกำหนดมาตรการต่าง ๆ ในการป้องกันอ่อนไป ช้าไป หรือไม่ถูกใจผู้ติดตาม แต่สิ่งที่รัฐบาลต้องการเหมือนรัฐบาลของทุกประเทศทั่วโลกไม่ต่างกันคือ

“คำแนะนำที่ดี ความร่วมมือ และความสามัคคี”

แต่จากข่าวสารที่ยังเห็นในวันนี้คือ การโจมตีของนักการเมือง การตีกินหาคะแนนเสียงให้ตนเองดูดี แต่รัฐบาลดูไม่ดีบนความเดือดร้อนของประชาชน

บางข่าวอยากต้องการให้นายกฯ ลาออก เปลี่ยนรัฐบาล และแก้ไขรัฐธรรมนูญของ “แฟลชม็อบ” ซึ่งเป็นเรื่องปกติ หากประเทศอยู่ในยามปกติที่มิใช่สงครามกับโรคร้ายเช่นกัน

ประเทศไทยจมอยู่กับความแตกแยกมานาน เมื่อมี “การเลือกตั้ง” ก็จะมี “การรัฐประหาร” ตามมา สลับกันไป สลับกันมา มันคือวงจรอุบาทว์ที่ตำราเรียนกล่าวถึง

ตำรายังกล่าวว่า ทหารมีหน้าที่ค้ำจุนเสถียรภาพของรัฐบาล และเมื่อทหารเห็นว่า รัฐบาลไร้ประสิทธิภาพ ล้มเหลวต่อการดูแลทุกข์สุขของประชาชน ทุจริตคอร์รัปชั่น เกิดความแตกแยกในหมู่ประชาชนถึงขั้นรุนแรง ทหารก็จะเข้ามารัฐประหารและเป็นรัฐบาลเอง

ในทำนองเดียวกัน เมื่อทหารเข้ามาเป็นรัฐบาล นักการเมืองทั้งหน้าฉากและหลังฉากก็จะนำเรื่องเดียวกันคือ ไร้ประสิทธิภาพ ล้มเหลวต่อการดูแลทุกข์สุขของประชาชน ทุจริตคอร์รัปชั่นมาโจมตี แล้วสุดท้ายก็ส่งไม้ต่อให้ประชาชนจนเกิดความแตกแยกและความรุนแรง

ประเทศไทยจมอยู่ในวรจรอุบาทว์เช่นนี้มาหลายสิบปีและไม่มีทีท่าจะหมดไปง่าย ๆ โดยมีตัวละครเพียง 2 กลุ่มคือ “นักการเมือง” และ “ทหาร”

สมมุตินายกรัฐมนตรีลาออก รัฐมนตรีทุกกระทรวงก็ต้องสิ้นสภาพล(ลง)ตามไปด้วย จากนั้นก็ต้องเปิดสภาเพื่อหานายกรัฐมนตรี ฟอร์มรัฐบาลใหม่นานนับเดือน ในระหว่างนั้นประสิทธิภาพของการต่อสู้กับภัยพิบัติ Covid-19 ก็ย่อมลดลงส่งผลให้คนติดเชื้อและเสียชีวิตยิ่งมากขึ้น

ไม่ว่าจะมีการยุบสภา หรือมีการยกร่างรัฐธรรมนูญใหม่ตามการเรียกร้องของ “แฟลชม็อบ” นักศึกษา รัฐธรรมนูญใหม่ที่ต้องอิงประชาชนให้มากที่สุดซึ่งก็ต้องร่างจาก ส.ส.ร. (สมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญ) ที่มาจากการเลือกตั้งให้เป็นตัวแทนประชาชนในแต่ละจังหวัด

พอมีการเลือกตั้ง ส.ส.ร. พรรคการเมืองก็ต้องแอบส่งตัวแทนของพรรคในแต่ละจังหวัดเพื่อให้มีโอกาสได้เป็น ส.ส.ร. และเพื่อให้ร่างรัฐธรรมนูญมีหน้าตาออกมาแบบที่พรรคต้องการมากที่สุด

ส.ส.ร. ที่จะมาร่างรัฐธรรมนูญใหม่ก็หนีการเมืองอยู่ดี

“ชนชั้นใดร่างกฎหมาย กฎหมายก็จะเพื่อชนชั้นนั้น” เป็นคำกล่าวที่นักกฎหมายและตำรามากมายกล่าวไว้ การต่อสู้ การสร้างชั้นเชิงทางการเมืองย่อมเกิดขึ้นไม่หยุดหย่อน

การต่อสู้ด้วยชั้นเชิงทางการเมืองย่อมมีฝ่ายหนึ่งได้ชัยชนะ แต่กว่ากระบวนการเปลี่ยนผ่านรัฐบาลใหม่จะสำเร็จและลงมือทำ Covid-19 ก็จะกลืนคนไทยแทบไม่เหลือ ห้างใหญ่แบบอิเซตันก็อาจปิดอีกมาก สังคมและเศรษฐกิจจะพังอีกมหาศาล

อย่างนี้ ไม่ว่าฝ่ายใดจะชนะก็จะเป็นชัยชนะบนความพ่ายแพ้ของประเทศที่มีต่อ Covid-19 ชัยชนะบนเศรษฐกิจที่พังพินาศ บนความเจ็บป่วยและล้มตายจาก Covid-19 ไม่ใช่ชัยชนะเหนือลุงตู่หรือคู่ต่อสู้ฝ่ายใดทั้งสิ้น

สังคม เศรษฐกิจ ประเทศไทย และคนไทยทั้งหมดย่อมเป็นฝ่ายพ่ายแพ้

แต่หากวันนี้ นักการเมืองลองลดบทบาททางการเมืองลงแล้วเล่นบทตรงข้ามดูบ้าง ไม่แน่ว่าผลลัพธ์ที่นักการเมืองต้องการก็อาจได้อย่างที่ต้องการก็ได้

หากนักการเมืองหันมาเล่นบทการเป็นผู้นำด้านการให้คำแนะนำ ความร่วมมือ และความสามัคคี เป็นผู้นำรณรงค์ประชาชนให้ป้องกันตัวเอง หลีกเลี่ยงงานเลี้ยง ไม่พบปะสังสรรค์ เก็บตัวอยู่กับบ้าน กินร้อน ช้อนกลาง เป็นผู้นำให้แฟลชม็อบมีความเข้าใจเพื่อยุติบทบาทลงชั่วคราว โจมตีข่าวปลอม และผู้นำการส่งเสริมรัฐบาลให้ต่อสู้กับ Covid-19 เพื่อชัยชนะของประเทศ

การลดบทการเมืองเพื่อเล่นบทผู้นำเช่นนี้ การควบคุม Covid-19 ย่อมมีประสิทธิภาพมากขึ้น โอกาสที่ประเทศไทยจะชนะ Covid-19 ย่อมมีมากขึ้น และนักการเมืองที่ยอมลดบทการเมืองลงก็ย่อมได้ใจประชาชนทั้งที่ชอบและไม่ชอบตนมากขึ้นตามไปด้วย

การทำตัวเป็นผู้นำประชาชนในยามวิกฤติ Covid-19 ย่อมได้รับศรัทธา

สงคราม Covid-19 ไม่ว่าอย่างไร ไม่ว่านานแค่ไหนก็ต้องจบลง หลังจบลงแล้วนักการเมืองค่อยกลับมาโจมตีรัฐบาลกันใหม่ แฟลชม็อบจุดกันใหม่ เริ่มถกเรื่องการแก้ไขรัฐธรรมนูญใหม่ และทำเรื่องการเมืองที่อยากอื่น ๆ กันใหม่ นอกจากจะมีประโยชน์ต่อประเทศแล้ว นักการเมืองนั้นก็ยังได้ใจประชาชนที่ไม่ชอบไม่มากก็น้อยอีกด้วย

การหันเล่นบทผู้นำประชาชนในด้านต่าง ๆ ยามที่ต้องสู้กับ Covid-19 ไม่ใช่เรื่องยากเย็น ตัวอย่างก็มีให้เห็น และส่งผลให้การต่อสู้ในครั้งนี้ไม่มีทางแพ้ทั้งประเทศอย่างแน่นอน

ดร. สิทธิชัย ชวรางกูร

อ่านบทความอื่นที่เขียนโดย ดร. สิทธิชัย ชวรางกูร ได้ที่ http://snp.co.th/e-journal/